ДАС ИСТ АЙН... ПЫЗАН

Кӧть и тӧвся кад, ывла вылын шоныд: лымйыс небыд, уль. Тайӧ ёна кажитчӧ детиншмакъяслы. Кузь перемена дырйи гузьӧбтасны ывла вылӧ ӧтпӧлӧсӧн да пӧсявтӧдз котралӧны, лым мачьясӧн лыйлӧны нывкаясӧс, а найӧ гораа чилзігтырйи пышъялӧны ӧтарсянь и мӧдарсянь лэбысь еджыд шняпкунъясысь.

Зількнитіс звӧнок, и велӧдчысьяс котӧртісны классаныс. Заводитчис немеч кыв урок.

Кӧть Евлог зэв на и окотапырысь сюртчӧ тайӧ предметас, но ывла вылын пӧттӧдз котралӧм бӧрын некыдз оз вермы лӧньӧдны асьсӧ. Ӧтарӧ бергалӧ: то Гришалы кывсӧ мыччылас, то Таняӧс кӧсаӧдыс нетшыштас.

А велӧдысь водзӧ нуӧдӧ уроксӧ: ӧтиӧс юаліс, мӧдӧс. Указкаӧн петкӧдлӧ то ӧдзӧс вылӧ, то ӧшинь вылӧ, юасьӧ:

— Вас ист дас?

Юалӧмаяс сьӧрсьӧн-бӧрсьӧн вочавидзӧны:

— Дас ист айн тюр либӧ дас ист айн фенстер.

Медбӧрын велӧдысь индіс пызан вылӧ да торкис Евлогӧс:

— Евлогий, вас ист дас?

Ассьыс нимсӧ кылӧм бӧрын детинка другысь сувтіс, но некыдз оз гӧгӧрво, мый сысянь кӧсйӧны.

— Вас ист дас? — выльысь юаліс велӧдысьыс да кокньыдика дӧзмӧмӧн таркӧдыштіс указканас пызанӧ.

Евлог талунӧдз зэв бура тӧдіс, кыдзи немеч кыв вылын лоӧ пызаныд, но вильшасигас юрсьыс дзик ставыс петӧма.

— Евлогий, ну... Как будет по-немецки стол? Ты же знал, — дӧзмӧмӧн рочаліс велӧдысь.

Детинка гыжъялыштіс балябӧжсӧ да паськыда нюмъялігтырйи гораа юӧртіс:

— Дас ист айн... пызан!

Классыс серӧктіс сідзи, мый весиг ракаяс кыпӧдчисны да кравзігтыр лэбисны кытчӧкӧ ылӧджык.