ВИРУС

Магазин дорын меным Семен Вась паныдасис да сувтлім гоз-мӧд кывйӧн шыбитчыны ӧттор-мӧдтор йылысь, сэсся сёрниным кежис компьютеръяс вылӧ. Ме элясьышті сылы, мый внукӧй оз и вешйыв тайӧ дивӧ дорсьыс, и некыдзи ог вермы сійӧс ывлаӧ гуляйтыштны вӧтлыны. Дзикӧдз синсӧ тшыкӧдас том вывсьыс.

— Менам гӧгапиӧй водзті тшӧтш вӧлі лунтыръясӧн мониторӧ сатшкысьӧмӧн пукалӧ, а рытнас синъясыс дзик гырдӧсь лоӧны. Но корси да медбӧрти сюри жӧ сы вылӧ кӧртвомыс, — пельысь пельӧдз нюмъялӧмӧн тапкис меным пельпомӧ Семен Вась.

— Кыдзи нӧ? Вай велӧдышт менӧ!

— Но, важ тӧдсалы висьтала нин. Ме сідз шусяна заставкасӧ вежи. Быд компьютерын ӧд тай петӧ кутшӧмкӧ мича серпас, либӧ гижӧд, сэтшӧм, кутшӧмӧс кӧсйӧ кӧзяиныс. Вот локтас внукӧй школаысь, чуткас шлочкансӧ процессорыслысь, а монитор вылын петӧ экран пасьтаыс повзьӧдчан гижӧд: «Компьютерын вирус, пыр жӧ бӧр кусӧд!» И внукӧй нинӧм думайттӧг кывзысьӧ сюсь вежӧра машинаыдлысь да тэрмасьӧмӧн тупкӧ сійӧс. Майшасьыштас, майшасьыштас, да и ывлаӧ петас котралыштны. А ме сылы шуа, мый, час, чукӧстла коркӧ мастерӧс, мед сійӧ корсяс вируссӧ да начкас. Некымын лун кольӧм мысти сэсся бӧр важ заставкасӧ пукта. Мед нин мортыс окотасӧ тешитыштас, дзикӧдз ӧд ӧтдортны оз жӧ позь. Тадзи ӧтчыд, мӧдысь, коймӧдысь вӧчлі, сэсся сійӧ меным и шуӧ, мыйла пӧ ачыд он велӧдчы вӧтлыны тайӧ лёк вируссӧ? Компьютерщикыс, мися, оз петкӧдлы. Петны меным тшӧктӧ лӧсьӧдігас, сылы ӧд быд волӧмысь мынтысьны лоӧ. А велӧдас кӧ менӧ, и нажӧткасӧ воштас. А-а, то на пӧ кутшӧм сійӧ мудер.

— Но, зэв ыджыд аттьӧ висьталӧмсьыд! Менам тадзи жӧ ковмас, сідзкӧ, вӧчлыны.