ВАРЫШЪЯС

Василий Егоровичкӧд ми кыйсим Парчӧг сикт весьтын. Рытъявылыс мӧдӧдчим Гӧгрӧс ты вылӧ, кытчӧ век пуксьывлісны уткаяс.

Шыльквидзисны паськыд видзьяс. Ылӧдз тыдалісны гырысь зорӧдъяс, кодзувкоткар кодь турун юръяс. Кӧнкӧ зэв матын сяргис ытшкан машина.

Пода туй, кодӧс уна кокъяс нин талялӧмаӧсь, муніс ичӧтик ю пӧлӧн. Таті коркӧ, зэв нин важӧн, визувтлӧма Эжва. Видз гриваяс вылын сулалісны льӧм да пелысь пуяс, ылӧдз койисны ассьыныс чӧскыд дуксӧ. Лежнӧг да ыжнёнь кустъяс гӧгӧр лэбалісны юрсигусьяс, найӧ мастера куталісны номъясӧс. Турун пиын, кытчӧ абу на удитӧма волыны ытшкан машина, гажаа сьылісны чиркъяс.

Ю пӧлӧн нюжӧдчӧм тыясысь корсюрӧ лэбзьылісны тэрыб жыдачьяс, кузь сьыліа гордаяс.

— Со варыш!

Варыш вӧтчис ичӧтик лэбач бӧрся. Буракӧ, кӧсйис кутны. Лэбач быд ногыс зілис мездысьны аслас врагысь: стрела моз тювыштлас вывлань, сунгысьлас пуяс дорӧ, но мынан ӧмӧй лёк варышысь. Вот-вот суӧдас, кватитас лэчыд гыжъяснас, сэсся пуксяс пу вылӧ да ужнайтас свежӧй яйӧн.

Миянсянь найӧ вӧліны зэв нин матынӧсь. Василий Егорович шенасис кинас да ыджыд гӧлӧсӧн видчис:

— Ок, рӧзбойник! Ок, адгорш! Кутас ӧд, коньӧрӧс, кутас!

И сэк жӧ варышлань чургӧдіс пищальсӧ. Шковӧбтіс лыйӧм шы. Варыш дрӧгнитіс, бергӧдчис сынӧдас, сэсся из моз сьӧкыда шнёпкысис ытшкӧм видз вылӧ.

Ми котӧртім сэтчӧ. Варыш регыдик шпорӧдчыштіс паськыд бордъяснас да надзӧникӧн кунис скӧр синъяссӧ. А ичӧтик лэбач эз нин тыдав, лэбзис аслас туйӧд, весиг вунӧдіс «висьтавны» аттьӧ аслас мездысьлы. Ме топыда кутыштлі друглысь кисӧ.

...Коли куим час гӧгӧр. Пемыднас ми бергӧдчим турунысь вӧчӧм шалашӧ. Боканым ӧшаліс морт ӧти уткаӧн.

Сійӧ местасьыс, кӧні Василий Егорович лыйис варышӧс, сьӧд енэжлань кыпӧдчис ыджыд лэбач да пыр жӧ воши. Кор локтім матӧджык, аддзим татшӧмтор: лыйӧм варышлӧн кольӧма сӧмын лыыс, бӧжыс да гӧрба нырыс. Гӧгӧр лэбалісны гӧнъяс.

Вӧлӧмкӧ, мӧд варыш удитӧма нин тані пируйтны.