ПӦЧЛӦН ВИСЬТ

Тӧвся шондіыс оз шонты,
Лун шӧр кад, но кӧдзыд зэв.
Мый нӧ таво тӧлыс пондіс...
Кык чунь костӧд мыччӧ пев.

Лун нин содӧ, часъяс вотӧ,
Шонді ру пырыс оз письт.
«Дыр эг тӧдлӧй татшӧм вотӧ, —
Пӧчӧ панӧ ассьыс висьт. —

Важӧн вӧлі, кывзӧй чӧла,
Тадз жӧ кӧдзыдаліс дыр.
Но мен ӧнӧдз сійӧ тӧлыс
Муса, паметьысь эз быр.

Сэки пӧльыд вӧлі том на,
Кильчӧ содйӧд быттьӧ чирк
Каяс, пырас: «Чолӧм, Домна!», —
Шуас, триньӧбтылас йирк.

Киняулас шоныд шальӧн
Гартӧм гудӧк вайӧ пыр.
Пеж войнаыд нуис, жальӧс,
Эз и овнытӧ сет дыр.

Колис меным ичӧт пиӧс,
Шань да удал вӧлі морт.
Медым некор война биыс
Эз нин пазӧд чужан горт.

Том йӧз, видзӧй чужан мутӧ,
Олӧмыс ӧд сэтшӧм шань.
Сӧмын Морт ӧд киас кутӧ
Ружьесӧ и чӧскыд нянь».