* * *

Михаил Григорьевич Даньщиков паметьлы,
коді пӧся радейтліс чужан мусӧ да олӧмсӧ.

1

Сьыланкыв, бордъястӧ паськӧдлы!
Вежӧрӧй, мӧвпъястӧ джудждӧдлы!
Важӧн нин кыв шуны дасьтысьлі,
Сӧмын век бӧр кежлӧ вуджӧдлі.

Кӧдзӧмтор сулалӧ виччысьны,
Вӧчӧмтор бурмӧдӧ сьӧлӧмтӧ.
Быд неминучаысь видзчысьны
Огӧ на вермӧй тай, вӧлӧмкӧ.

Кадысь водз орас кӧ олӧмыд,
Он сэки шу: «Водзвыв колӧма...»

2

Кор орӧ олӧм да оз висьӧм понда,
Кор пӧрӧ лыска пу, оз косьмӧм конда,
Сэк кыдз он жугыльмы, он майшась,
Он бергӧд мортсӧ весиг сюрсъяс 
				шайтӧн.

3

Ю дор бадьлысь кыӧ кӧса
Тувсов вильшасьысь вой тӧв.
Кутшӧма жӧ нин оз лӧсяв,
Мортыс быттьӧ эз и вӧв...

Быттьӧ сьӧлӧм вылын пужъя,
Оз на сійӧ здукӧн сыв.
Вӧлін челядьыдлы вужйӧн:
Кужлін шуны колан кыв.

Тшӧтш и ме ас батьӧн лыдди,
Кӧть тэ та йылысь эн тӧд:
Пуктылі ме тэнӧ пыдди,
Мед и вӧлін вывті стрӧг.

Тэкӧд варовитан луныс —
Некор вунлытӧм урок.
Кадысь водз тэ сэтчӧ мунін,
Кытысь некор нин он лок.