XXV ОДА. ЛИДИЯЛЫ Liber I. Carmen XXV
«Узян он, Лидия? Parcius iunctas quatiunt fenestras
Сьӧлӧм эн косьты; Iactibus crebris iuvenes protervi,
Ас пытшкӧ ог тӧр ме; Nec tibi somnos adimunt, amatque
Регыдджык восьты!» Ianua limen,
Ӧшиняд йиркӧдчиг
Перыд зон шулас. Quae prius multum facilis movebat
Лэдзан — и тэ дінысь Cardines. Audis minus et minus iam:
Кыкӧс нин сулас. ‘Me tuo longas pereunte noctes,
Lydia, dormis?’
Ӧні тай ӧдзӧс дзир
Сімыштӧм, тӧдчӧ... Invicem moechos anus arrogantis
Ветлігад вуджӧрыд Flebis in solo levis angiportu,
Сӧмын нин вӧтчӧ... Thracio bacchante magis sub inter-
Важ олӧм-колӧм тэ lunia vento,
Морӧсад кывлан;
Весьшӧрӧ вежӧктӧм Cum tibi flagrans amor et libido,
Пӧрысьмӧм нывлӧн! Quae solet matres furiare equorum,
Saeviet circa iecur ulcerosum,
Весьшӧрӧ вӧт вылад Non sine questu,
Тшап том морт волӧ...
Тӧв вылын ыркӧдчышт! Laeta quod pubes hedera virenti
Бӧрдыштны колӧ... Gaudeat pulla magis atque myrto,
Сэн зонъяс, кытӧні Aridas frondes hiemis sodali
Нюдзвиж мирт чукӧр, Dedicet Hebro.
Лым улын ляпкалас
Сёр арся пу кор.
Комиӧн гижис
Ӧльӧш Иван
Латынь ногӧн гижис
Quintus Horatius Flaccus