





ӦТКА КЕРКАӦшиньӧд тыдалысь сад пытшкын овтӧм ӧтка керка жугыля видзӧдіс мелань, быттьӧ корис матыстчывны. Но сы дорӧ нуӧдысь туйыс меным эз сюр, быттьӧ керкаыс сулаліс эз ывлаын, а оліс ӧшиням. Аддзытӧм туйыс плавгысис лолам збыльмытӧм кӧсйӧмӧн, и воысь-во сійӧ пондас содны помасьлытӧм шӧрт моз. Чужан керкаӧй дум вылӧ усьлігӧн корӧ жӧ менӧ волыны, но он тай другӧн вудж туйсӧ дай шӧрт моз он гартышт.