* * *
Я. Рочевлы
Кор вӧлі пуксяс еджыд тӧв,
да быд чой челядь гажӧн шызяс,
ми сідз жӧ зэвтам кӧмкот кӧв
да мунам исласьыштны лызьӧн.
Дерт, арлыд ышмыны оз сет
и вӧвлӧм зільлунтӧ пыр венӧ.
— Мун, — шуа, — Яков, водзӧ пет,
ме кыдзкӧ суӧда нин тэнӧ!..
А миян тӧлыд вывті кузь,
веж кӧдзыд лов пытшкӧдзыд йиджӧ.
И мудзӧм бӧрад тэ он узь,
и бара вой шӧрӧдзыс гижан.
Но чӧвтас йи эшкынсӧ ю,
лӧз веркӧс вылас ӧзъяс шонді.
— Вай, — шуа — Яков, варччы-уй,
а месӧ вӧтчыны, дерт, понда!..
Мый медся донаторйыс эм?
Быд мортлы сетӧм ӧти олӧм...
Оз юкышт некод содтӧд нэм
и сылы, кодлы эськӧ колӧ.
Кор восьса-дась нин кӧдзыд гу
и ёртӧй дзескыд гортъяс сэні,
тшӧтш чӧвта вылас ки тыр му
да шуа, мый ме эг на шу:
— Ме суӧда, бур Яков, тэнӧ!..