ӦДЗӦС ТАС ЙЫЛЫСЬ

Важысянь коми сиктын
пӧльяслӧн вӧвлі пас:
олысьтӧм керка ликтіс
ӧдзӧсӧ пуктӧм пас —

ва катлан карнан, гӧлик,
пелыс пом либӧ зыр.
Волас кӧть медся гӧльыс, —
тас сайӧ оз, оз пыр!

Эз вӧвлы сьӧкыд томан,
сылысь эз тӧдны дон,
мӧд служба керка помын
вӧралысь нуліс пон.

Озыра ӧні олам,
гӧльлунлӧн абу чут,
воштӧмысь гуся полӧм
сьӧлӧмад, век жӧ, кут!

Мыйла нӧ, муса пиян,
гӧгӧр кор ставыс веж,
кодлӧнкӧ тэрыб киыс
овлӧ на збыльысь пеж?

Выль нэмад ӧні чужӧ
уна да мича пас...
Мед налӧн лыдӧ вуджас
пӧльяслӧн ӧдзӧс тас!