УКРАИНАЛЫ

Мунім рытывлань ми
	автоматъяслӧн биӧн,
Вӧлі ставнымлӧн вомдорным
	ярлунла кос...
Украина, коханна,
	рӧднӧй Украина,
Тэнад гӧлӧсыд вӧлі сэк
	быд дойысь ёсь.
Бӧрдіс Галю, — эз ӧти,
	а тысяча Галю,
И Шевченко Тарас
	шога копыртіс юр,
Кор фашистскӧй ордаясыс
	биӧн да стальӧн
Тэныд морӧсӧ
	виччысьтӧг зургисны пурт.
Русскӧй вокъяскӧд ӧтвылысь
	тэрмасим водзӧ,
Лыддим воськовъяс,
	часъяс,
	минутаяс,
	кор
Петан кымӧрысь тэ,
	миян дас квайтӧд кодзув,
Да салдатъяскӧд встретитчас
	югыд Днипро.
Мунны би пыр
	Хмельницкийлӧн правдаыс корис,
Муса Киевлӧн синва
	да Харьковлӧн шог.
Сӧмын сы вӧсна,
	тэ медым вӧльнӧя олін,
Сетіс жалиттӧг олӧмсӧ
	Эжваса зон.
Шудыд эм, Украина!
	Выль садъяслӧн дзоридз
Вевттис войясӧн сотӧм
	да ранитӧм му,
Кӧні русскӧйкӧд сывъясьӧм
	зэв ылыс комилысь
Нэмъяс казьтылас паметьсӧ
	ӧтувъя гу.
Миян сьӧлӧмъяс шонтӧны тэнӧ
	кыдз чойӧс,
Шонді дзик ӧтмоз югдӧдӧ
	степвыв и рас.
Медым радуйтчӧ
	Днепр бердса керӧссянь-чойсянь.
Аслас мулӧн судьбаӧн
	Шевченко Тарас!