ТОМЛУН

Сиктсӧ кутӧ пельпом вылас Эжва —
джуджыд кырсӧ мыськавны оз мудз.
Кор кӧть гортӧ туй вылысь ог кежав —
синмӧн ставсӧ сывйыштны ог судз.

Лӧзӧн ӧзйӧ помтӧм джуджыд енэж,
руӧ дзугсьӧ море пасьта эрд.
Гортлысь мич эг гӧгӧрволы ӧнӧдз,
пыр кӧть вӧлі вӧрзьӧ сьӧлӧм берд.

Бара тані. Меным паныд — челядь,
изъяс вывті быттьӧ югыд шор.
Вӧрзьӧдчывтӧг кывза найӧс чӧла,
кыдзи шорлӧн нитшкӧсь берег дор.

Ӧтик зонка шыасьӧ мен сюся:
«Чолӧм тэныд! Он мӧй менӧ тӧд?»
Кажитчӧ — ме чӧскыд унмӧн узя,
кажитчӧ — ме аддза лӧсьыд вӧт.

Аслым паныд сулала ме ачым:
менам чужӧм, юрси, пель и син...
Челядь кадӧс, виччысьтӧг ме аддзи —
торйӧдчыны абу менам вын.

Зонсӧ тӧлӧн тӧвзьӧдӧны кокъяс,
дзебӧ сійӧс ӧшкамӧшка борд.
Мед жӧ нӧшта ӧтчыдысь кӧть локлас
менам синма, менам пеля морт.

Ӧні тӧда, мыйла чужан гортын
медся мича енэж, гажа эрд:
менам томлун ветлӧ сэні подӧн,
ме кодь кодкӧ бара быдмӧ мӧд.