ОШЪЯС

Ванялӧн батьыс локтіс карысь.

— Пиӧ, ме тэныд ошъясӧс вайи, — шыӧдчис сійӧ Ваня дінӧ да перйис картон кӧрӧбысь ичӧтик кык хомякӧс.

Збыльысь, найӧ ошпиян кодьӧсь и вӧліны, сӧмын ёна ичӧтӧсь. Ӧтиыс пӧжӧм йӧв рӧма, а мӧдыс нисьӧ сьӧд, нисьӧ мугӧм. Ваня ӧтиыслы пуктіс Тэрыб, а мӧдыслы Ньӧжмыд ним, сы вӧсна мый ӧтиыс ӧтарӧ котраліс сутугаысь вӧчӧм сетка пӧлӧн, а мӧдыс лун-лун узис.

Быдсяматорнас гӧститӧдіс найӧс зонка. Сетӧмасӧ хомякъяс мыйлакӧ пырысь-пыр гургылісны узьланінас, ичӧтик пу кӧрӧбӧ. Кисьтліс кӧ Ваня шыдӧс, хомякъяс сійӧс здукӧн сюявлісны вомкӧтш бокъясса мешӧкъясаныс, мый вӧсна дзикӧдз гӧгрӧсмылісны, лолісны мач кодьӧсь, кӧть быгльӧдлы.

Вочасӧн хомякъяс велалісны Ваня дінӧ. Зонка лэдзліс весигтӧ найӧс диван вылӧ. Тэрыб босьтчыліс быд пӧрйӧ пышйыны, но Ваня удитліс кутны.

— Видзӧда да, коркӧ пышъяс еджыдыс, зэв визув да, — шуис ӧтчыд батьыс. — Эн лэдз диван вылад, мед позъяс олӧны.

— Оз пышйы, ме сюся видзӧда, — эскӧдіс Ваня.

Но Тэрыб век жӧ пышйис. Йирӧма пусӧ, сутугаыс розсьыс петӧма да хомякыслы тӧрмӧн лоӧма. Быдлаысь корсисны, но некытысь эз сюр. Кӧть мӧд хомякыс абу петӧма ӧтарӧ узигас да сійӧ бур.

— Ме тай шулі, — казьтыштіс батьыс да содтіс, Ванялысь юрсисӧ шыльӧдігмоз: — Эн шогсьы, ме выльӧс вая.

— А гашкӧ, локтас на да?

— Ӧдвакӧ, — шуис батьыс.

Но Ваня виччысьӧ Тэрыбӧс. Гашкӧ, збыльысь локтас?