ВӦРЫН ОЛЫСЬЛӦН СЬЫЛАНКЫВ METSÄTORPPARIN LAULU
Ме сиктысь муні сьӧд вӧр шӧрӧ овны Pois kirkolta ma muutin korpehen,
да лӧсьӧді сэн аслым вылӧ овмӧс pois pienen metsälammen rannallen
зэв югыд ичӧт вӧр ты дорӧ. ja talon tahdoin sinne rakentaa,
Но сиктысь отсӧг некодлысь эг корлы. mut omin voimin, ilman auttajaa.
Эг вӧчлы сэні сиктсаяслы помеч, En kylää kutsunut ma talkoihin,
эг ветлы поп-дяк ордӧ кильчӧ помӧдз, en käynyt luona papin, lukkarin
эг кӧсйысьлы, мый водзӧс сета уджӧн, ma päivätöitä heiltä kerjäten
купечлысь весиг ур мында эг удждыв. ja kauppamiestä miellyttänyt en.
Ме ош моз пӧрӧдчи да вундалі ён керъяс, Vaan itse kaasin, veistin honkapuut
нитш вайи, сюялі, да пачсӧ варті-кери, ja hankin sammaleet ja tarpeet muut
ме гожӧмбыдсӧ черӧн ӧвті ачым, ja kesän kirvestä kun heilutin,
и арнас куд кодь керка вӧлі дась нин. niin valmis syksyll' oli mökkikin.
А ӧні ола-выла ылі вӧрын, Nyt etähällä metsätorpassain
оз некод татчӧ волы ордым шӧрӧ, ma yksin erakkona elän vain,
ни рытйысьӧм, ни кӧлысь вылӧ менӧ en kylän karkeloiss', en häissä käy
оз виччысьны ни корны сиктас сэні. ja vierasta ei torpan tiellä näy.
Но гожся рытӧ, му вылӧ кор пета, Mut kesä-illoin peltoni kun nään
ме нимкодяся вынсялӧм нин шептӧн, ja pellollani täyden tähkäpään
мен любӧ тані овны, любӧ сыысь, ja illan päivän yli lampuen
кыдз малыштӧ нырбордӧс пывсян тшыныс. ja ranta-saunan savun rauhaisen.
Сэк ордым вылӧ виччысигмоз пета Niin silloin tielle katson kaihoten
да видзӧда, оз лок-ӧ кодкӧ сэті, ja kulkijata sieltä vuottelen
мед нимкодясим ӧтвылысь ми сыкӧд, mun kanssain nauttimahan onnestain
мед пывсьыштім да корӧсясим зыктӧг. ja kera kylpemähän saunakain.
Но некод паныд локтысьыс оз мыччысь. Mut eipä kuulu kulkijata vaan.
Оз прӧститны ӧд некор менӧ сыысь, He eivät anteeks anna konsanaan
мый некод бӧрся сиктын ме эг вӧччы, kun kylää kutsunut en talkoihin,
мый ас киӧн ме шудӧс ассьым вӧчи. vaan itse onneni ma rakensin.
Комиӧн гижис
Баженова Ӧльга
Суомиӧн гижис
Eino Leino