DITHYRAMBE DITHYRAMBE
Му вылӧ морт ордӧ ӧтнасӧн Nimmer, das glaubt mir,
Оз волы некутшӧм ен. Erscheinen die Götter,
Сёрниа Бахус бӧр виччысьӧ Nimmer allein.
Вильыш Амурӧс, а сэн Kaum daß ich Bacchus, den lustigen, habe,
Ачыс тшӧтш югыд Феб мыччысьӧ... Kommt auch schon Amor, der lächelnde Knabe,
Лэбзялӧны, Phöbus der Herrliche findet sich ein.
Лэччалӧны Sie nahen, sie kommen
Менам оланінӧ ная... Die Himmlischen alle,
Мый нӧ гӧсьтъяслы ме вая? Mit Göttern erfüllt sich
Эм налӧн! Мортлысь оз видзӧдны! Die irdische Halle.
Sagt, wie bewirt ich,
Бурӧсь и вермысьӧсь, мем, Der Erdegeborne,
Енъясӧй, кувтӧмлун восьтӧ ті. Himmlischen Chor?
Гажа Зевес ордын нэм... Schenket mir euer unsterbliches Leben,
Менӧ лӧз енвевтад босьтӧ ті! Götter! Was kann euch der Sterbliche geben?
Ен гаж тайӧ Hebet zu eurem Olymp mich empor!
Мортлы вайӧ, Die Freude, sie wohnt nur
Ен олӧм и морт мед олӧ... In Jupiters Saale,
Сӧмын доз тыр нектар колӧ. O füllet mit Nektar,
O reicht mir die Schale!
«Мичаник Геба! Поэтлы тэ Reich ihm die Schale!
Нектарӧн регыд тырт доз! Schenke dem Dichter,
Синсӧ рез лысванам зонмыслы, Hebe, nur ein.
Гу пытшкын узьысьяс моз Netz ihm die Augen mit himmlischem Taue,
— Миян кодь сійӧ — м’оз онмӧсьлы!» Daß er den Styx, den verhaßten, nicht schaue,
Нектар пузьӧ... Einer der Unsern sich dünke zu sein.
Шог кыдз узьӧ, Sie rauschet, sie perlet,
Морӧс сьӧлӧманӧс дугдіс Die himmlische Quelle,
Дзескӧдны — и синмӧй югдіс! Der Busen wird ruhig,
Das Auge wird helle.
Комиӧн гижис
Ӧльӧш Иван
Немеч ногӧн гижис
Friedrich von Schiller