ПЕРВОЙ КЫВБУР

Чорыд унмӧн узис мудзӧм мамӧ,
А ме кывбур гижи челядь сямӧн.
Первой кывбур, плешкӧс ниртіг, тэчи
Сы йылысь, мый шонді важӧн лэччис.
Сы йылысь, мый шойччӧ чужан нӧрыс,
Мый лӧнь юкӧд шӧпкӧдчӧ веж вӧрыс,
Мый свет вылын ставыс лючки, долыд.
Войбыд мича олӧм йылысь доли.
Бархатӧн пӧ вольсассьӧмны кыръяс,
Абуӧсь важ посъяс, сьӧдов мыръяс.
Кажитчис мен, вешйис кодыр войыс,
Весьт вылӧ нач ыджыдджыкӧн лои.
Со пӧ йӧзлы коланаӧс шуи,
Ачым быттьӧ петі веськыд туйӧ.
Бара петіс вӧръяс сайысь шонді.
Кывбур менам некодӧс эз шонты.
Сэн эз тіпкы-пессьы мортлӧн сьӧлӧм,
Сэсь эз ӧвтышт чужан мулӧн тӧлӧн.
Мамӧ весиг помӧдзыс эз лыддьы:
«Туяс, пиук, пачӧ сартас пыдди».
Тӧкӧтьӧ эз кынмы вирӧй сӧмын...
Но ӧд, ёртъяс, бура тӧда ӧні:
Ясыд лун-ӧ, ышнясьӧ-ӧ шляка,
Кывбур — сійӧ выль вӧсна атака.