ӦТЧЫД КАФЕЫН


Удж вылысь локтігӧн Федор Лукич пырис кафеӧ куритчанла. Сэні жӧ позьӧ и вина румка видлыны — мудз веськӧдны. Папироссӧ ньӧбӧм бӧрын Лукич дыр мӧвпаліс, кымыньтны талун румкасӧ али довгыны гортас да сувтны гӧтыр водзӧ некутшӧм гректӧг.

Тӧлысся удждоныс зептас быттьӧ горзіс, пыр сы йылысь мӧвпавсис, весиг мудзыштіс олӧма мортыд наян думъяссьыс.

— Вай кисьт этійӧ... водкасӧ, сё грамм, — Педӧр дядь корис буфетчицалысь.

Юис, някляліс салат. Водкаыд шонтіс Лукичлысь морӧс горувсӧ, гӧг дорӧдзыс лэччис лӧсьыд шоныдыс. «Но и кейф, — мӧвпаліс Федор Лукич, — но и лӧсьыд». Сэсся перйис выль пачкаысь «Беломор» да ыджыд аппетитӧн кутіс тшынасьны.

«Ӧти румкаыд кӧть и пымӧдліс, некытчӧ жӧ нинӧм — юрӧ ни гаддьӧ», — мӧвпаліс куритчигмоз Лукич.

— Ноко, нӧшта мем, бур ныв, нимтӧ ог тӧд-а... сійӧ жӧ, сійӧ жӧ. — Бара на юис Педӧр дядь да самаліс вилкинас ӧгуреч тор. Ӧні нин эз сӧмын морӧс горувсӧ сылысь шонты, а весиг юрас градусъясыс гӧгыльтчисны. Уна ӧмӧй колӧ мудзӧм мортыдлы? «Мый нӧ тайӧ рушкуам менам гургыны кутіс? Эз-ӧ нин тышкӧ воны кыкӧн, кык сё грамм? Эз тӧрӧдчыны, буракӧ, векни вӧргаӧдыс, быть ковмас дорйысьӧс мӧдӧдны», — аслыс думайтіс-шмонитіс Федор Лукич.

— Тэ эськӧ, бур ныв, коймӧдӧс кӧ мем кисьтін на.

— Синъясыд нин зэв югыдӧсь, каньлӧн моз дзирдалӧны, мыйла сэсся коймӧдыс?

— Кисьт, кисьт, делӧ вылӧ сійӧс колӧ мӧдӧдны.

Шань нылыд кисьтіс Лукичлы и коймӧдысь. Гуниктіс Педӧр дядьыд да рушкуас чӧв-лӧнь лоис. «Со ӧд — дзик пыр рӧзберитчис». Сэсся сылы дум вылас усис, мый сёрмыштіс талун да гӧтырыс вермас и ропкӧдыштны. «Ньӧба мыйкӧ сылы, мунігмоз магазинӧ пырала да, — мӧвпаліс Лукич, — неважӧн на аддзылі зэв мича босоножкияс, а гӧтырӧй нин казьтыліс сы йылысь. Зэв нимкодь сылы лоас». Сэсся бара на шатласигмоз сувтіс прилавок дорӧ.

— Муса н-нылукӧй, талун ме гӧтырлы босоножки ньӧби да эськӧ мыськыштны кӧ ньӧбӧмторсӧ... мед дыр новлас.

— Ноко, кӧні босоножкиыд, петкӧдлы. Гашкӧ, меным на лӧсялас да тожӧ ньӧба.

— Э-э... этійӧ... эг на эськӧ ньӧб да, сӧмын кӧсйи, но быть вылӧ ньӧба. А мыськынысӧ ӧд сэсся бӧрӧ ог жӧ косав — дась сорысь нин вай кисьт.

Тайӧ сё граммыс сэсся вермис Лукичӧс. Кӧсйыліс на эськӧ сувтны да мӧдны гортас, но кутшӧмкӧ вын сійӧс бара пуксьӧдіс места вылас.

«Гӧтырӧс кӧмӧді... и ньӧбӧмторсӧ мыськалі», — любӧпырысь мӧвпаліс Лукич. Но тайӧ здукӧ кафеӧ турӧб моз уськӧдчис йӧра кодь ён гӧтырыс:

— Со кӧні менам сӧкӧлыс жируйтӧ.

— Шонӧдчышті... эсійӧ босоножкитӧ мыськалі и, — зілис чеччыны пызан сайысь Лукич.

— Ньӧбин нин?! — радлыштіс гӧтырыс. — Петкӧдлы, сё зӧлӧтӧй.

— Эсійӧ... мунігмоз кежавлам магазинас.

— Злыдни! Волан гортӧ, сэтшӧм пӧдарок козьнала, мӧдаръюгыдад он вунӧд.

Лукич юрсӧ ӧшӧдӧмӧн довгис гӧтыр бӧрсяньыс, сійӧ ылӧсас гӧгӧрвоис нин, кутшӧм козин виччысьӧ сійӧс гортас.


Гижӧд
Ӧтчыд кафеын
Жанр: 

lkejrlkelkrgner klrjnelknfrkl ekjnrjkenfrej

1