* * *

Рытъя кыа лӧнькӧд тэ он рӧдмы,
Дугды дӧзмӧдчыны, войтӧв-швичкун.
Мый кӧть шу, а тэ он тӧд ӧд
Шонді пуксян кадлысь мичлун.

Меным сійӧ бура тӧдса.
Кыла енэжыслысь шоныд лов шы.
Керка, кильчӧ ӧдзӧс абу пӧдса —
Сьӧлӧм пиын том гажлы оз овсьы.

Аттӧ, гожся рӧмыд гора рытӧй,
Кутшӧм вӧччӧмыд тэ Эжва пӧлӧн!
Мича рытӧй,
Мыччы меным китӧ,
Окышт банӧс небыдик лун тӧлӧн.

Гожся рытӧй, удж вылын тэ суин
Талун менӧ, вемӧдз ышмӧм мортӧс,
Тэныд нюмъёвті да гусьӧн шуи:
Тарыт узьны ог мун гортӧ.

Тавой синмӧс здук кежлӧ ог куньлы,
Киӧн-кокӧн ывлавывкӧд йитча.
Аски асывводзӧ выльмӧм лунлы
Киӧс веж луд вывсянь мычча.