«ШОЙДАННИК» Абулӧн сьыланкывКерка ни карта абу — Ӧти дукӧс — овмӧсӧй... Ов да выв, эн шогсьы! Кулан — некод бӧрдысь. Озырлы, йӧй морлы, Эмысла оз узьсьы. Гӧль олысь сӧкӧл кодь — Гажӧдчӧ да сьылӧ. Сійӧ сьылӧ-ветлӧдлӧ, Шогсӧ тӧв йылӧ лэдзалӧ: Туй сетӧй, озыр йӧз, — Гӧльлун мӧдӧдчӧма! Ыбъяс вывті кӧ мунӧ, Кузь сю сылы копрасьӧ... Шутьӧктыв-горӧдлы, Кывзы, пемыд вӧрӧй! Век кӧть шогсьы, век кӧть бӧрд — Синватӧ некод оз аддзы. Повзян кӧ, шогӧ усян — Дзоля кага вермас. Пӧт-ӧ, тшыг-ӧ кынӧмыд — Шоглы тэ эн сетчы: Шыльӧдчы, мыччӧдчысь, Шогтӧ тешнад сайӧд. Олам, сэсся кулам ми, Вӧлись лоӧ сэк «керка»... Гӧгӧрво, вежӧра! — Сьыланкыв помасис.
