ВЕК ПОМНИТСЬӦ...


Век помнитсьӧ мен дедлӧн ваймӧм керкаыс,
Зэв ичӧт куим ӧшинь, ӧтка жыр.
Ми олім сэн, кыдз быттьӧ дзескыд картаын,
Код сартас биысь тшынӧн вӧліс тыр.

Сэн синъяснымӧс тілим тӧвся рытъясын,
Кор тӧлысь ассьыс югӧрсӧ эз кой,
А шондіыс код тӧдӧ кыті кытшовтіс,
Мед парма весьтын ӧшаліс сьӧд вой.

Эз узьсьы сэк, — кузь войсӧ мойдӧн дженьдӧдім,
И мойдігӧн эз мудзлыв менам баб.
Сэк пемыдінас лоліс кыдзкӧ гажаджык,
Выль вынӧн туліс сійӧ, коді ляб.

Ме казьта ылӧ кольӧм тайӧ серпассӧ, — 
Мед сійӧ абу югыд, но мен пыр
Син водзӧ сувтӧ йӧзлӧн бур мӧвп петасыс,
Код талун югыд шонді рӧмӧн тыр!

1963 во.