ЙӦРА БӦРСЯ ВӦТЛЫСЬӦМ

Опонь, Иван, Ларивон да Тима ӧтвылысь вӧравлӧмаӧсь. Ӧти асывводзӧ петасны чомсьыныс. Коді мунас рытыввылӧ да лунвылӧ, а Ларивон веськӧдчас асыввылӧ.

Ветлас, ветлас, коркӧ нем виччысьтӧг сылы паныд йӧра локтӧ. Ларивон лыяс. Сійӧ усьӧм пыдди пышйыны, зарадыс ичӧт вӧлӧма да. Ларивон — йӧра бӧрся.

Кузь лун вӧтлысяс, лызь бедьяс оръясьтӧдзыс. Медбӧрын мудзтас ӧд йӧратӧ да лыяс.

Сӧмын на Ларивон матыстчӧ йӧра дінад, сы дінӧ жӧ клоп кылӧ бокӧвӧй кыйсьысь локтас: Ош Вань пи вӧлӧма.

«Аттӧ, — шуӧ, — Ларивон, удитӧмыд кыйны. Ме та бӧрся коймӧд лун нин вӧтлыся».