МЕДБӦРЪЯ СЬЫЛАНКЫВ

Вӧралысьяслы зэв бура тӧдса, мый быд тулыс таръяс, дозмӧръяс, весиг сьӧлаяс да байдӧгъяс чукӧртчывлӧны асланыс тувсов праздник вылӧ.

Пемыднас на сьӧд тар пуксяс пожӧм либӧ коз вылӧ, вель дыр кывзысяс, ставыс-ӧ шы ни тӧв, сэсся вӧлисти сетас гӧлӧссӧ.

— Ур-р-р... Ур-р-р! — поткӧдас кӧдзыд сынӧдсӧ пӧтка.

Оз коль и дас минут, кыдзи расъяс да нюръяс дорысь койтанінӧ ӧдйӧ кутасны чукӧртчавны гӧрд син доръяса смоль сьӧд таръяс. И заводитчас праздник, гажаысь гажа! Тышкасьӧны ӧта-мӧдныскӧд вӧрса пӧткаяс, быттьӧ ассьыныс выннысӧ кӧсйӧны петкӧдлыны. Кор пӧльыштас тӧв, небыд гӧнъясыс налӧн лэбзьӧны зэв ылӧдз да вошӧны пуяс костӧ.

Некымын лун и татшӧм праздникыс кыссяс, сэсся койтан местаын вочасӧн лӧняс. «Кыдз пуяслӧн коръяс мыччысисны, таръяс праздниклы воис пом», — висьтавсьӧ йӧз кост сёрниын.

Кольӧ тулыс, кольӧ гожӧм, воас ар. Энь таръяс быдтісны нин ассьыныс пиянсӧ, ас нянь выланыс найӧс ыстісны.

Слабитісны бордъясыс пӧрысь тарлӧн, коді уна тулыс чукӧртлывліс ас кодьыс жӧ сьӧд таръясӧс койт вылӧ. Абу нин сэтшӧм сюсьӧсь синъясыс, и пельыс омӧля кутіс кывны.

Шог босьтіс вӧрса пӧткаӧс. Гӧгӧрвоӧ и сьӧлӧмнас кылӧ, мый олӧмыд тай абу помтӧм. «Ог ӧмӧй на вермы локтан тулысын важ моз чукӧртлыны ассьым рӧдвужӧс, чой-вокӧс койт вылӧ, кывзыны налысь сьылӧмсӧ да гажӧдчӧмсӧ?»

Вӧлі нин сёр ар. Зумыш енэжсянь тшӧкыда гылалісны еджыд бобувъяс кодь лым чиръяс. Ещӧ на омӧльджыка кутісны кывзысьны тарлӧн слабитӧм бордъясыс.

Кыдзкӧ ӧти татшӧм лунӧ лэбзис сійӧ чукля пожӧм вылӧ, кӧні пукавлывліс быд тулыс, и дум вылас бара уси гажа праздникыс, кор ловзьӧ вӧр-ваыс, заводитӧны бузгыны ичӧтик и гырысь шоръяс, паськыд юяс. Тарлы сэтшӧм окота лои выльысь сьылыштны.

Дивитасны, дерт, сійӧс вӧрса лэбачьяс пармаыслысь чӧвлунсӧ торкӧмысь, но мый нӧ вӧчан, кор дум вылад усьӧ том кадыд.

Колӧкӧ, пӧрысь тарлӧн тайӧ вӧлі медбӧръя сьыланкыв. Эз ӧд прӧста сэтшӧм гора да нора сьыв.