КОР ТРАЧКӦДЧӦ КӦДЗЫД
Дасӧд лун нин сулалісны кӧдзыдъяс. Енэжыс быттьӧ скӧрмӧма му вылын олысьяс вылӧ: кымӧр чир некӧн абу. Сэні кӧть важ моз тыдалӧ шонді, но некодӧс оз шонты, виччысьӧ ассьыс кадсӧ. Сэк кежлӧ, колӧкӧ, вынсӧ чукӧртӧ-чӧжӧ.
А спорт кузя мастер Ардальонӧс кӧдзыдыд оз падмӧд. Быд асыв, кор лун и вой тічкӧдчысь будильниклӧн стрелкаыс кутас матыстчыны ӧкмыс часӧ, сійӧ пасьталас лыжнӧй костюм, пуксяс автобусӧ и мӧдӧдчас кар сайӧ. Сэсся сюяс кокас лыжи, коді нуис нин сійӧс матӧ тысяча километр, пырас вӧрӧ и пыр жӧ мӧдас тӧвзьыны векньыдик лыжня кузя, кыті вель унаысь нин ветліс.
Кӧдзыд лунъясыс сылы весиг кивыв. Лыжня ньӧти абу тырӧма лымйӧн, быттьӧ он лым вывті исковт, а котӧртан джодж кузя.
Быд гуран да чукыль тӧдса тані лыжниклы. Ветлас ордйысьны аслас командакӧд ылі карӧ, воас гортас некымын лун кежлӧ шойччыны. Но шойччӧм пыдди мӧд асывнас бара нин сувтӧма лыжи вылӧ.
— Пиук, эн на ӧмӧй пӧттӧдзыд котрав, бара тэнӧ морыс кытчӧкӧ кыскӧ? — заводитліс шуасьны мамыс.
— Ми воклы котравтӧг да иславтӧг оз позь: кок сӧнъясным личалӧ.
Шлывгӧ-исковтӧ Ардальон вӧрса векньыдик ордымӧд. Чужӧмыс гыӧртӧма, вомсьыс ру пуркйӧ, но кӧдзыдсӧ оз кыв. Бур, мый абу тӧла; кӧдзыдыс эськӧ чишкалас чужӧмтӧ. Гыӧртӧмаӧсь козъяс и пожӧмъяс, чӧла сулалӧны еджыд исергаяса кыдзьяс.
Виччысьтӧг лыжникӧс суис неминуча: шуйга коксьыс мыні крепленньӧыс. Ӧні сійӧ кажитчис шофёрӧн, кодлӧн вӧлӧкын жугалі машина. Ардальон эз шӧйӧвош, эз ӧшӧд юрсӧ, кежис лыжняысь бокӧджык, кӧні сулаліс коз, сэсся перйис зепсьыс перӧчиннӧй пурт и босьтчис ноксьыны.
Эз на коль и кызь минут, лыжи лои дась. Сувт да тӧвзьы водзӧ. Зон мыджсис пу бердӧ. И сэки коз пу вывсянь кыліс аслыссяма шы, кодкӧ быттьӧ сэні семечки киллис. «Ур али мый?» — чатрасис Ардальон да синъяснас кыйкнитіс пу вожъяс костӧд. Сэн некод эз тыдав. Пу вывсянь лым вылӧ уси зӧр шыдӧс ыджда некымын кӧйдыс. Том морт ӧтиӧс пуктіс ки пыдӧс вылас да мӧдіс видзӧдны. «Коз кольлӧн кӧйдыс тай». Козйыс коялӧ ас гӧгӧрыс кӧйдыссӧ, тӧлыс разӧдас найӧс гӧгӧр, кытчӧдз выныс судзсяс, и некымын во мысти тайӧ кӧйдысъяссьыс чужасны посньыдик кага кодь козъяс. Коз со кӧдзны нин заводитӧма, кӧть тулысӧдзыс вель на ылын.
Буретш сэки лыжниклы син улас уси пу гӧгӧр гылалӧм ёг. Тані вӧліны и косьмӧм вожъяс, и лыс емъяс. «Сідзкӧ, и козйыд абу пыр ӧти паськӧма, вочасӧн выльмӧдӧ асьсӧ. Со тай шыбитӧма ас вывсьыс ёгсӧ».
Ардальон кӧсйис нин кокас сюйны лыжисӧ, но бара на аддзис виччысьтӧмтор: орчча козйӧ пуксис уркай, сэсся дзик пыр воши мач кодь гӧгрӧс шар пыдіӧ, коді ӧшаліс пу вож костын. Пыраліс здук кежлӧ сэтчӧ и бӧр лэбзис. «Поз ӧмӧй сэні сылӧн? Оз пов татшӧм кӧдзыднас быдтысьныс!» Поз, тыдалӧ, и эм. Уркай бара локтіс, тӧдӧмысь, пияныслы сёян вайис. Лыжник эз на удит нимкодясьны кӧдзыдысь повтӧм гӧрба ныра лэбачӧн, кыдзи дзик матын ён нырнас косьмӧм пуӧ кутіс клёнгыны сизь. Тӧдӧмысь, сёян корсис. Лӧнь пармаын ылӧдз кыліс сылӧн уджалӧмыс, быттьӧ кодкӧ барабан вылын ворсіс.
Том мортлы вӧлі долыд сьӧлӧм вылас. Кызь минут и шойччис дзор коз дорын, а кутшӧм унатор аддзыліс! Вӧлӧмкӧ, и трачкӧдчысь кӧдзыдъяс дырйи парма оз узь, а олӧ аслас быдлунъя олӧмӧн.
А вот ми, ёртӧй, унаысь тайӧс ог казявлӧй.
