ЛЫДДЬЫСЬӦЙ МИЧАА

— Челядь, талун ми тіянкӧд кутам водзӧ велӧдчыны лыддьысьны мичаа, шуавны кывъяссӧ мылаа. Видзӧдӧй шыпасъяс вылӧ, тэрмасьтӧг, сорасьлытӧг шуалӧй артмӧм кывъяссӧ да тэчӧй сёрникузяяс, — шуис Василиса Николаевна. — Кутам лыддьыны «Алӧй лента» романысь юкӧн, коді шусьӧ: «Ошкӧд вермасьӧм». Гриша, заводит. Мукӧдыс лӧня кывзӧй да видзӧдӧй небӧг кузяыд, лючки-ӧ Гришалӧн артмас.

— Со, бара вӧрзьыштіс ичӧтик понӧль, — заводитіс гораа лыддьыны Гриша. — Лымйыс сы вылысь уси ӧтарас и мӧдарас. Тӧдчис, кыдзи повзялӧм увъясыс мӧдісны лэптысьны бӧр.

Велӧдчысьяс нюммунісны да гусьӧникӧн видзӧдлісны ӧта-мӧд вылас.

— Гриша, абу повзялӧм, а позялӧм. Лыддьы сідзи, кыдзи гижӧма.

— Мӧдлаын лым утка усис вылісянь да пыркнитіс мудінса вӧр вылысь лымсӧ, — бара ылаліс детинка.

Челядь гораджыка нин пыльснитісны.

— Гриша, абу утка, а тукта. Водзӧ лыддьы.

Эстӧні мыйкӧ вӧрзьыштіс ещӧ, — лыддис Гриша. — Синмас шыбитчис крутӧй берегтор, чукӧрӧн сулалысь пожӧмъяс.

Абу пожӧмъяс, а понӧльяс. Эн тэрмась!

Челядь гораа серӧктісны. Медся ёна сераліс Евлог. Сійӧ некыдз эз вермы дугдыны, сэтшӧм гажа сылы лои. Но и мӧмӧт тайӧ Гришаыс, лыддьыны лӧсьыда оз вермы. Вот Евлоглы кӧ тшӧктас Василиса Николаевна, сійӧ эськӧ петкӧдлас…

— Ноко, Евлогий, тэ мыйкӧ вывті нин ёна талун лыбзин. Вай жӧ лыддьышт, видзӧдлам, кыдзи тэнад артмӧ.

Евлог мичаа да зэв ӧдйӧ заводитіс лыддьыны водзӧ:

— Водзын, козъяс пӧвстын, сулалісны пӧрысь кыдзьяс. Кӧнкӧ ещӧ водзынджык мелькнитіс гӧрд пелысьлӧн некымын ягӧд… И друг… Мый тайӧ?… Синбӧжас мелькнитіс сьӧдтор. Тушаыс ставнас тракнитчис. Пищаль приклад быттьӧ ачыс чеччыштіс пельпом дінӧ. И пищаль пыр видзӧдігӧн нин Илья аддзис ошкӧс. Зверь куйліс му кӧчка вылын, гу розь дорас да, кажитчӧ, гусьӧн видзӧдіс морт вылӧ. Сылӧн эз вӧв ни ӧти гӧн.

Та бӧрын некод эз вермы кутчысьны, челядь йылысь нинӧм нин шуны, весиг Василиса Николаевна сераліс синва петмӧныс. Медбӧрын сійӧ лӧньыштіс да юаліс детинкалысь:

— Евлогий, абу ӧд вӧв, а вӧр, и кысь тэ аддзылін гӧнтӧм ошсӧ? Коді нӧ сійӧс бритӧма?