ÉJ VAN... ВОЙ
Éj van, csend és nyúgalomnak éje, Вой шӧр. Чӧскыд унмӧн узян вой шӧр.
A magas menny holdas, csillagos; Лыдтӧм кодзув, тӧлысь — тасьті вый...
Szőke gyermek, kékszemű kökényfa, Еджыд нылӧй, нюмъялан лӧз синма дзоридз!
Drágagyöngyöm! mit csinálsz te most? Зарни! Мый тэ вӧчан ӧні, мый?
Engem édes álmak környekeznek, Чӧскыд мӧвпъяс кытшовтісны менӧ,
De nem alszom, ébren álmodom. Ог узь, вемӧсӧн вӧтася ме.
Minden álmam egy fényes királyság, Вӧтӧй — дзирыд, гажа саридз шемӧс!
S koronája te vagy, angyalom! Шондіыс сэн, сьӧлӧмшӧрӧй, тэ!
Be szeretném most, ha lopni tudnék, Гажӧй петӧ — кужи кӧ ме — гуны
A lopás bármily rút lelki folt! (Тӧда — гусясьысьяс зэв пеж йӧз)
Meglopnám az álmak kincstárát, hogy Долыд чӧскыд вӧтсӧ уна-уна —
Gazdagítsam a szegény valót. Озырмӧдны жеб олӧмнымӧс.
Мадьяр ногӧн гижис
Petőfi Sándor
Комиӧн гижис
Илля Вась