IHME ШЕМӦС
Hän oli jo kuollut ja kuopattu Сійӧ кулӧма вӧлі да дзебӧма нин,
ja nukkui jo nurmen unta. унмыс личкӧма эжаа вӧтӧн.
Kesä kukkinut oli hänen haudallaan Гожӧм воліс нин гу вылас, дзоридзӧн тыр,
ja talvi jo satanut lunta. тӧлыс шебраліс лымйӧн да слӧтӧн.
Mut on kuin haudat ne aukeis taas, Но со быттьӧкӧ воссисны гуясыс тан,
elo henkisi hankia pitkin, олӧм лолыштіс толаяс весьтӧд,
ja on kuin liikkuisi ristinpuu, кӧні, мусаӧй, бӧрдӧмӧн сыркъялі ме,
min alle ma impeni itkin. крестыс гу вывсьыд быттьӧкӧ вешйис.
Kas, ilmassa kutria leijailee! Со нӧ, кудритӧ меліа сыналӧ тӧв!
Kas, kaukana huntuja häilyy! Со нӧ, чышъяныд дӧлалӧ ылын!
Hän, hän se on itse, mun impyein, Тайӧ тэ, тайӧ тэ, менам сьӧлӧмшӧр ныв,
hän kuololta, kuololta säilyy. тэ ӧд кулӧмысь, кулӧмысь мынін!
Minä hangelle lankean polvillein, Пидзӧс вылам сэк толаас лэдзчыся ме,
minä armahan syliini suljen. сьӧлӧмшӧрӧйлӧн сывъяс ме суна.
Ja katso! Kun nousen, on muuttunut maa Видзӧд! Сувтігам вужвыйӧн вежсьӧма му,
ja kukkien yli ma kuljen. и ме дзоридзьяс пӧвстӧдыс муна.
Суомиӧн гижис
Eino Leino
Комиӧн гижис
Баженова Ӧльга